-آيا عمر جاودانه و آب حيات و اين كه حضرت خضر از آب حيات نوشيد و عمر جاودانه يافت درست است؟

(0)
-چه كسي در آخرت بهره مند وبي بهره مي باشدچرا؟(0)
-چرا ما نمي توانيم شناخت دقيق و كاملي از عالم , آخرت داشته باشيم ؟(0)
-با تامل و دقت در انسان و طبيعت روشن مي شود كه انسان همواره در پي دفع ضرر ازخود و جلب منافع است و از اين طريق حيات خود را حفظ كرده , به بقا ادامه مي دهد . امـا از آنـجـا كه دفع ضرر و جلب منفعت في حد نفسه نمي تواند انسان رابرانگيزد و به عمل وادار سـازد خـداوند اعمال را همراه با لذت يا رنج قرار داده است و انسان در پي لذت برمي آيد و مثلا با خـوردن و آشاميدن و زناشويي كردن لذت مي برد و از اين طريق در حقيقت حيات و بقاي خود را ادامه مي دهد . امـا اگـر فـرض كـنيم انسان نه دچار ضعف و بيماري شود و نه نابود گردد , كما اينكه در جهان آخـرت چنين است ديگر لذت ها فايده اي براي او ندارند , زيرا لذت ها در دنيا براي اين بودكه انسان تشويق به عمل شود تا به بقاي خود ادامه دهد . بنابراين چرا خداوندهمواره انسان را به لذت هاي گوناگون جهان آخرت وعده مي دهد در حاليكه اين لذت هادر آنجا فايده اي ندارند ؟(0)
-چـگـونه ممكن است امر جاويداني كه ابتداي آن روز قيامت است كه در آن آسمان و زمين از ميان مي روند , به بقاي آسمان و زمين مقيد شود ؟(0)
-چرا عدم ايمان به آخرت , موجب عذاب ابدي مي شود ؟(0)
-آيا انسان ها در آخرت هم مثل اين دنيا از اختيار برخوردارند؟(0)
-آخرين مرحله كمال انسان در آخرت چيست ؟(0)
-عقب ماندگان ذهني و كودكان در آخرت در چه حالي هستند؟(0)
-آيا در جهان آخرت با همين تركيب حاضر مي شويم ؟(0)
-آيا عمر جاودانه و آب حيات و اين كه حضرت خضر از آب حيات نوشيد و عمر جاودانه يافت درست است؟

(0)
-چه كسي در آخرت بهره مند وبي بهره مي باشدچرا؟(0)
-چرا ما نمي توانيم شناخت دقيق و كاملي از عالم , آخرت داشته باشيم ؟(0)
-با تامل و دقت در انسان و طبيعت روشن مي شود كه انسان همواره در پي دفع ضرر ازخود و جلب منافع است و از اين طريق حيات خود را حفظ كرده , به بقا ادامه مي دهد . امـا از آنـجـا كه دفع ضرر و جلب منفعت في حد نفسه نمي تواند انسان رابرانگيزد و به عمل وادار سـازد خـداوند اعمال را همراه با لذت يا رنج قرار داده است و انسان در پي لذت برمي آيد و مثلا با خـوردن و آشاميدن و زناشويي كردن لذت مي برد و از اين طريق در حقيقت حيات و بقاي خود را ادامه مي دهد . امـا اگـر فـرض كـنيم انسان نه دچار ضعف و بيماري شود و نه نابود گردد , كما اينكه در جهان آخـرت چنين است ديگر لذت ها فايده اي براي او ندارند , زيرا لذت ها در دنيا براي اين بودكه انسان تشويق به عمل شود تا به بقاي خود ادامه دهد . بنابراين چرا خداوندهمواره انسان را به لذت هاي گوناگون جهان آخرت وعده مي دهد در حاليكه اين لذت هادر آنجا فايده اي ندارند ؟(0)
-چـگـونه ممكن است امر جاويداني كه ابتداي آن روز قيامت است كه در آن آسمان و زمين از ميان مي روند , به بقاي آسمان و زمين مقيد شود ؟(0)
-چرا عدم ايمان به آخرت , موجب عذاب ابدي مي شود ؟(0)
-آيا انسان ها در آخرت هم مثل اين دنيا از اختيار برخوردارند؟(0)
-آخرين مرحله كمال انسان در آخرت چيست ؟(0)
-عقب ماندگان ذهني و كودكان در آخرت در چه حالي هستند؟(0)
-آيا در جهان آخرت با همين تركيب حاضر مي شويم ؟(0)

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

  کد مطلب:35008 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:19

اثر تربيتي معاد در روايات اسلامي را بيان كنيد؟
نه تنها در آيات قرآن كه در روايات اسلامي نيز اين موضوع بازتاب گسترده​اي پيدا كرده است و رابطه عميق و ريشه​دار و مستمر اين دو را با يكديگر روشن مي​سازد، به عنوان نمونه به روايات زير توجه كنيد

1 ـ علي (ع) در نهج​البلاغه مي​گويد «وَالله لَاَنْ اَبِيْت عَلي حَسَكِ السُّعدان مُسَعَّداً، اَوْ اُجَرِّ فيِ اْلاَغْلالِ مُصَفَّداً، اَحَبُّ اِلَيَّ مِنْ اَنْ اُلْقَي اللهَ و رَسُولَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ ظالِماً لِبَعْضِ الْعِبادِ وَِِ غاصِباً لِشَيءٍ مِنَ الْحُطامِ» (نهج البلاغه، خطبه 224) [به خدا سوگند، اگر شب را به روي خارهاي جانگداز «سعدان» بيدار بسر برم، و (روزها) در غل و زنجيرها بسته و كشيده شوم، برايم خوشتر است از اينكه خدا و رسولش را روز قيامت در حالي ملاقات كنم كه به بعضي از بندگان ستم كرده، و چيزي از اموال دنيا را غصب نموده باشم].

علي (ع) بعد از اين جمله​ها داستان معروف برادرش «عقيل» را به ميان مي​آورد، كه از شدّت فقر و پريشاني به او پناه آورده بود، و تقاضا داشت بر خلاف قانون عدل اسلامي چيزي اضافه بر سهمش از بيت المال به او بدهد.

امّا امام قطعه آهني را در آتش تفتيده مي​كند، و نزديك دست او مي​برد، و هنگامي كه ناله عقيل بلند مي​شود، به او مي​فرمايد تو چگونه از اين آتشي كه حكم بازيچه را دارد فرياد مي​كشي؟ امّا مرا به سوي آتشي مي​كشاني كه خداوند جبّار با شعله خشم و غضبش آن را برافروخته است! (نهج البلاغه، خطبه 224 (با تلخيص).)

امواج نيرومند و تكان دهنده ايمان به معاد و تأثير آن در اجراي عدالت و مقاومت در برابر هرگونه انحراف و گناه، در اين كلمات به وضوح به چشم مي​خورد، و نمونه زنده​اي است از تجلّي ايمان به رستاخيز و دادگاه عدل الهي در اعمال انسان.

2 ـ در حديثي از امير مؤمنان علي (ع) مي​خوانيم «مَنْ اَيْقَنَ بِالخَلَفِ جادَ بِالعَطَيِّه» [كسي كه يقين به جانشين (و پاداش قيمت) داشته باشد در بخشش سخاوتمند خواهد بود] (بحار الانوار 74 (روضه بحار)/ 385)

اين حديث نيز به خوبي نشان مي​دهد كه ايمان به معاد، انسان را سخاوتمند و بخشايشگر مي​سازد.

3 ـ در غرر الحكم از همان حضرت در عبارتي صريح و آشكار مي​خوانيم كه فرمود «اِجْعَلْ هَمَّكَ لِمَعادِكَ تَصْلُحْ» [همّ خود را در معاد قرار ده تا صالح شوي] (غرر الحكم)





پيام قرآن ج 5

ايت الله مكارم شيرازي و ساير همكاران

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.